1. Uderzenie podbródkowe.
2. Kopnięcie odpychające.
3. Kopnięcie w tył prostą nogą („hakiem”) – dystans krótki i długi.
4. Kopnięcia ze slajdem – proste, boczne (z postawy bocznej), okrężne.
5. Obrona przed prostym kopnięciem w tułów lub krocze: blok wewnętrzny przedramieniem lub dłonią (w zależności od wysokości kopnięcia) i kontratak.
6. Obrona przed prostym kopnięciem w tułów lub krocze: blok wewnętrzny nawróconym przedramieniem (z pięścią) i kontratak.
7. Obrona przed kopnięciem okrężnym: kontratak wyprzedzający „wejściem” w napastnika.
8. Obrona przed średnim lub wysokim kopnięciem okrężnym: podwójny blok przedramionami z zejściem z linii ataku i kontratak ciosem lub kopnięciem.

1. Obrona przed duszeniem:
   1. Duszenie z przodu – napastnik pcha: obrona „obrotowa” z krokiem w tył i uniesieniem ręki.
   2. Duszenie „gilotyną”: chwyt za przedramię, uderzenie w krocze i wyjście z duszenia. Obrona zakończona serią uderzeń i kopnięć lub dźwignią łokciowo-nadgarstkową.
   3. Dyszenie z tyłu – napastnik pcha: obrona „obrotowa” z krokiem w przód i uniesieniem ręki.
   4. Duszenie przedramieniem z tyłu: chwyt za przedramię, uderzenie w krocze i wyjście z duszenia pod ręką atakującą. Kontrola napastnika zakończona obaleniem i obezwładnieniem.
   5. Duszenie przedramieniem z tyłu – napastnik wskakuje na plecy (duszenie nie jest do końca założone): obrona rzutem przez ramię.
2. Uwalnianie się z chwytu za ręce:
   1. Obrony przed chwytem jednorącz lub oburącz za nadgarstek.
   2. Obrona przed chwytem za ręce przez dwóch napastników:
      a. Zerwanie chwytu i kopnięcie pierwszego napastnika, a następnie drugiego.
      b. W przypadku wystąpienia trzeciego napastnika zbliżającego się z przodu powyższa obrona poprzedzona jest kopnięciem trzeciego napastnika.
3. Obrona przed obaleniem chwytem za obie nogi: blokowanie napastnika przedramionami (jeśli możliwe) z równoczesnym wyrzutem nóg w tył lub w bok (nakrywka biodrami).
   Opcjonalnie: przechwyt i skręcenie głowy napastnika.

1. Pad w przód wykonywany po obrocie o 180 stopni (w reakcji na pchnięcie napastnika – osoba broniąca wykonuje obrót o 180 stopni, a następnie pad).
2. Pad w tył z wysokości z przyjęciem postawy obronnej.
3. Pad w bok z wysokości z przyjęciem postawy obronnej.
4. Przewrót w przód z wysokości z przyjęciem postawy obronnej.

Wszystkie uderzenia wykonujemy w pierwszej fazie w miejscu, następnie w ruchu.

1. Różne rodzaje uderzeń:
   1. Uderzenie podbródkowe.
   2. Uderzenie proste nawróconą pięścią.
   3. Uderzenie po obrocie (backfist).
2. Różne rodzaje kopnięć:
   1. Kopnięcie odpychające.
   2. Kopnięcie w tył prostą nogą („hakiem”) w krocze lub w twarz (napastnik z tyłu).
   3. Kopnięcia ze slajdem – proste, boczne (z postawy bocznej), okrężne.
3. Obrony przed uderzeniem prostym:
   1. Blok wewnętrzny dłonią i kontratak tą samą ręką:
      a. Obrona przed prawym prostym: blok lewą dłonią i kontratak lewym prostym.
      b. Obrona przed lewym prostym: blok prawą dłonią i kontratak prawym prostym.
   2. Obrony przedramieniem:
      a. Obrona przed prawym prostym: blok wewnętrzny lewym przedramieniem i kontratak
      drugą ręką.
      b. Obrona przed lewym prostym: blok wewnętrzny lewym przedramieniem („po
      przekątnej”) i kontratak przedramieniem lub odwróconą pięścią broniącej ręki.
   3. Obrony zewnętrzne przed ciosami prostymi wykonywane z bocznej postawy do walki, z jednoczesnym kontratakiem lub z kontratakiem w drugim tempie:
      a. „krótka” (nr 1, 2, 3)
      b. „długa” (nr 1, 2, 3)
      c. obrona nr 4.
      d. obrona nr 5.
4. Obrona przed kopnięciem prostym w przód:
   1. Obrona zewnętrzna z zejściem ukośnie w przód i kontratak.
   2. Obrona zewnętrzna „blokiem zintegrowanym” i kontratak.
5. Obrona przed kopnięciem okrężnym: kontratak wyprzedzający „wejściem” w napastnika.
6. Obrona przed wysokim kopnięciem okrężnym:
   1. Podwójny blok przedramionami z zejściem z linii ataku i kontratak.
   2. Blok zewnętrzny przedramieniem i kontratak ciosem w twarz.
7. Obrona przed uderzeniem prostym w przód: obrona wewnętrzna dłonią z unikiem tułowiem w tył i kontratak kopnięciem.
8. Obrona przed uderzeniem prostym: zejście w bok (bokserskie) z jednoczesnym kontratakiem ciosem w tułów.
9. Obalenie przeciwnika chwytem za obie nogi.

1. Obrona w pozycji leżącej przed dojściem napastnika do boku lub głowy: poruszanie w pozycji i blokowanie napastnika stopą na biodrze.
2. Obrona w pozycji leżącej:
   1. Garda w pozycji bocznej:
      a. Opanowanie prawidłowej pozycji.
      b. Blokowanie napastnika stopą na biodrze, kopnięcie w twarz.
      c. Wycięcie nogami i przerzucenie napastnika na plecy (scissor sweep).
   2. Pozycja gardy, głowa napastnika znajduje się na klatce piersiowej osoby broniącej:
      a. Kontrola: przechwyt ramienia i ściągnięcie głowy napastnika: atakowanie przeciwnika, który znajduje się w naszej gardzie z wykorzystaniem palców w oczy, uderzeń dłonią, łokciem oraz piętami.
      b. Wyjście: atak na oczy w celu stworzenia przestrzeni, blok stopą na biodrze i kopnięcie w twarz – wstanie w tył lub przejście do bocznej gardy.
   3. Napastnik wstaje:
      a. Chwyt i zablokowanie nóg i obalenie pchnięciem biodrami w górę, przejście do dosiadu.
      b. Napastnik ma jedną nogę cofniętą: chwyt i zablokowanie bliższej nogi, wycięcie drugiej nogi napastnika i wypchnięcie drugą nogą (hook sweep).
3. Napastnik w dosiadzie:
   1. Most, a następnie wyjście krewetką, wypchnięcie biodra napastnika i wyjęcie kolana, a następnie w zależności od dystansu:
      a. Duży dystans: blokowanie napastnika stopą na biodrze i kopnięcie w twarz.
      b. Krótki dystans: utworzenie przestrzeni z wykorzystaniem przedramienia lub atakiem palcami w oczy i przejście do bocznej pozycji gardy.
      c. Atakujący przyciska głowę do klatki osoby broniącej: chwyt za głowę z atakiem palcami
      w oczy, wyjście krewetką, zablokowanie biodra napastnika stopą i kopnięcie w twarz.
   2. Uwalnianie się z dosiadu z przyciskaniem rąk do podłoża (zanim dotkną podłoża): zrzucenie napastnika ruchem bioder i kontratak.

1. Atak nożem z góry:
   1. Obrona 360 stopni i kontratak (minimum 2 uderzenia), przechwyt i kontrola ręki atakującej. Bez rozbrojenia.
   2. Kopnięcie w tułów lub w głowę (z ruchem w przód jeśli wymaga tego dystans) i kontynuacja techniki w zależności od sytuacji. Bez rozbrojenia.
   3. Kopnięcie w podbródek lub tułów z jednoczesnym przeskokiem w bok (w kierunku przeciwnym do noża) w zależności od dystansu. Kontynuacja techniki w zależności od sytuacji. Bez rozbrojenia.
2. Atak nożem z dołu:
   1. Obrona 360 stopni i kontratak ze sprowadzeniem napastnika do kontroli w parterze. Bez rozbrojenia.
   2. Kopnięcie w tułów lub w (z ruchem w przód jeśli wymaga tego dystans). Kontynuacja techniki w zależności od sytuacji. Bez rozbrojenia.
   3. Kopnięcie w podbródek lub tułów z jednoczesnym przeskokiem w bok (w kierunku przeciwnym do noża) w zależności od dystansu. Kontynuacja techniki w zależności od sytuacji. Bez rozbrojenia.

Walka 2 x 2 minuty z przerwą 30 sekund wg poniższych zasad:

1. Walka full contact dla studentów w wieku 18-40 lat, light contact dla studentów powyżej 40 lat.
2. Kategoria wagowa – różnica +/- 10 kg.
3. Rękawice minimum 12 oz.
4. Komplet ochraniaczy.
5. Uczestnicy nie są oceniani pod kątem wygranej, ale przez następujące punkty:
   • Wykazanie się odwagą, determinacją, trzeźwością umysłu i opanowaniem pod presją;
   • Nie unikanie kontaktu: świadome angażowanie się w fizyczną walkę z przeciwnikiem;
   • Szanowanie swojego przeciwnika;
   • W czasie walki uderzenie w tył głowy, kręgosłup, szyję, palce w oczy są delikatne i bezpieczne – jest to sygnalizacja, nie uderzenie;
   • Jeżeli uczeń zostanie uderzony w krocze musi wykonać kilka kroków w tył, aby uznać przewagę uzyskaną przez przeciwnika;
   • Jeżeli walka wchodzi w parter rękawice mogą być zdejmowane, ale ciosy i wejścia w oczy mogą być jedynie sygnalizowane;
   • Jeżeli uczeń podczas walki otrzyma mocny cios walka może zostać przerwana lub przeniesiona do formuły light contact

1. Uderzenie przedramieniem lub kantem dłoni w szyję (dłoń ułożona naturalnie, dłoń odwrócona).
2. Kopnięcie po łuku:
   1. Na zewnątrz.
   2. Do wewnątrz.
3. Kopnięcie nożycowe z wyskoku.
4. Obrona przed kopnięciem prostym w przód:
   1. Przeskok z zejściem z linii ataku i równoczesnym kopnięciem w strefę krocza.
   2. Zejście z linii ataku z równoczesnym ciosem prostym i kontratak.

1. Uwalnianie się z chwytu za włosy:
   1. Gdy napastnik stoi z przodu i nie ciągnie za włosy.
   2. Gdy napastnik ciągnie za włosy z przodu.
   3. Gdy napastnik ciągnie za włosy z boku.
   4. Gdy napastnik trzyma za włosy z boku i ciągnie w tył.
   5. Gdy napastnik ciągnie za włosy do tyłu.
2. Obrony przed obchwytem z przodu:
   1. Gdy ramiona są obchwycone (wariant przed zamknięciem obchwytu i po zamknięciu obchwytu).
   2. Gdy ramiona są wolne:
      a. Działanie na nos lub oczy napastnika.
      b. Chwyt za włosy i dźwignia na kręgosłup szyjny.
   3. Gdy ramiona są wolne, a chwyt założony jest nisko:
      a. Kontratak wyprzedzający kopnięciem kolanem lub łokciem z góry i „ucieczka” biodrami (kopnięcie wykonywane w krocze; łokcie uderzane w tył szyi/głowy).
      b. Chwyt za włosy i dźwignia na kręgosłup szyjny.
      c. Obrona przed „wejściem” w nogi: wejście przedramieniem pod szyję i blokada karku z obrotem, dopuszczalny atak na oczy.
   4. Gdy napastnik unosi do góry.
3. Obrony przed obchwytem z boku:
   1. Cofnięcie bioder i atak na krocze.
   2. Gdy napastnik unosi do góry: kopnięcie kolanem lub zahaczenie nogą, uwolnienie ręki i atak na oczy.
4. Obrony przed obchwytem z tyłu:
   1. Gdy ramiona są obchwycone.
   2. Gdy ramiona są wolne.
   3. Gdy napastnik unosi do góry.

1. Przewrót w przód z zaznaczeniem fazy lotu.
2. Przewrót w bok.

Wszystkie uderzenia wykonujemy w pierwszej fazie w miejscu, następnie w ruchu.

1. Swing – długi cios sierpowy (overhand) z rotacją pięści bity na twarz i korpus.
2. Uderzenie kantem dłoni lub przedramieniem.
3. Kopnięcia:
   1. Kopnięcie po łuku:
      a. Na zewnątrz.
      b. Do wewnątrz.
   2. Kopnięcie okrężne odwrotne.
   3. Kopnięcie proste z zamianą nóg po wyskoku (wykonywane w celu zdystansowania).
   4. Kopnięcie nożycowe z wyskoku.
   5. Kopnięcia po obrocie:
      a. „Hakiem” w tył.
      b. Proste w tył.
      c. Boczne w tył.
      d. Okrężne w tył.
      e. Po łuku.
4. Obrony przed uderzeniem prostym:
   1. Obrona (tylko przed prawym prostym): blok zewnętrzny lewym ramieniem pod atakującą ręką napastnika zakończony ciosem.
   2. Obrona (przed lewym i prawym prostym): blok wewnętrzny ramieniem nad atakującą ręką napastnika zakończony ciosem.
5. Obrony przed kombinacją dwóch ciosów prostych:
   1. Dwie obrony wewnętrzne z unikiem w tył i kontratak ciosem lub kopnięciem
   2. Unik w tył przed pierwszym atakiem i obrona zewnętrzna „z nakryciem” przed drugim ciosem z równoczesnym kontratakiem ciosem prostym
6. Obrona przed niskim uderzeniem prostym:
   1. Blok zewnętrzny dłonią z zejściem w bok i kontratak.
7. Obrona przed kopnięciem prostym w przód:
   1. Przeskok z zejściem z linii ataku i równoczesnym kopnięciem w strefę krocza.
   2. Zejście z linii ataku z równoczesnym ciosem prostym i kontratak.
8. Napastnik ma zaciśniętą pięść: chwyt za nadgarstek oraz pieść i wykonanie dźwigni w zależności od reakcji napastnika (ręka wyciągnięta lub ściągana do tułowia).
9. Napastnik ma dłoń otwartą: wykorzystując nacisk kciukami na grzbiet ręki wykonanie dźwigni w zależności od reakcji napastnika (ręka wyciągnięta lub ściągana do tułowia).
10. Wykorzystując nacisk przedmiotem lub uderzenie łokciem w grzbiet ręki.

1. Napastnik znajduje się w gardzie osoby broniącej i chroni głowę:
   1. Spychanie głowy napastnika w dół, wyjście krewetką, uderzenie łokciem i wstanie do tyłu.
   2. Atak na oczy, wyjście krewetką, następnie w zależności od dystansu:
      a. Blokada biodra napastnika stopą, kopnięcie w twarz drugą nogą i wstanie do tyłu.
      b. Przejście do bocznej gardy.
2. Obrony przed duszeniem oburącz z dosiadu:
   1. Zerwanie chwytu i kontratak w oczy.
   2. Zerwanie chwytu i zrzucenie napastnika ruchem bioder, kontratak.
   3. Podbicie łokci, zrzucenie napastnika ruchem bioder i kontratak.
   4. Gdy napastnik dusi trzymając głowę nisko:
      a. Blokada ręki napastnika, atak na oczy (jeśli nie ma możliwości – ręka pracuje na biodrze) i zrzucenie ruchem bioder w kierunku kontrolowanej ręki.
      b. Blokada ręki napastnika, uderzenie w potylicę i zrzucenie ruchem bioder w kierunku kontrolowanej ręki.
3. Pozycja boczna:
   1. Opanowanie prawidłowej pozycji, sposobów uderzania i wstawania.
   2. Atakujący w pozycji bocznej na osobie broniącej: atak na oczy i most w celu zdystansowania, wykonanie krewetki i:
      a. Duży dystans: blokada biodra napastnika stopą i kopnięcie drugą nogą w twarz.
      b. Krótki dystans: przejście do bocznej gardy.
      c. Atakujący przyciska głowę do klatki osoby broniącej: krewetka i przejście do gardy.

Każda technika zakończona kontrolą nad nożem (zabranie, obalenie, dźwignia).

1. Różne sposoby atakowania nożem.
2. Atak nożem z góry: obrona 360 stopni i kontratak (minimum 2 uderzenia), przechwyt i kontrola ręki atakującej i rozbrojenie.
3. Atak nożem z dołu: obrona 360 stopni i kontratak ze sprowadzeniem napastnika do kontroli w parterze, rozbrojenie.
4. Obrony przed pchnięciem nożem:
   1. Kopnięcie frontalne w tułów lub dół pachowy.
   2. Kopnięcie frontalne w podbródek (lub środek tułowia) z jednoczesnym krokiem w bok. Kontratak w zależności od sytuacji.
   3. Unik z zejściem ukośnie w przód i kopnięcie boczne lub okrężne.
   4. Obrona wewnętrzna przedramieniem, przechwycenie uzbrojonej ręki, kontratak i rozbrojenie.
   5. Obrona wewnętrzna „po przekątnej” z zamianą rąk i kontratak

Walka 2 x 2 minuty z przerwą 30 sekund wg poniższych zasad:

1. Walka full contact dla studentów w wieku 18-40 lat, light contact dla studentów powyżej 40 lat.
2. Kategoria wagowa – różnica +/- 10 kg.
3. Rękawice minimum 12 oz.
4. Komplet ochraniaczy.
5. Uczestnicy nie są oceniani pod kątem wygranej, ale przez następujące punkty:
   • Wykazanie się odwagą, determinacją, trzeźwością umysłu i opanowaniem pod presją;
   • Nie unikanie kontaktu: świadome angażowanie się w fizyczną walkę z przeciwnikiem;
   • Szanowanie swojego przeciwnika;
   • W czasie walki uderzenie w tył głowy, kręgosłup, szyję, palce w oczy są delikatne i bezpieczne – jest to sygnalizacja, nie uderzenie;
   • Jeżeli uczeń zostanie uderzony w krocze musi wykonać kilka kroków w tył, aby uznać przewagę uzyskaną przez przeciwnika;
   • Jeżeli walka wchodzi w parter rękawice mogą być zdejmowane, ale ciosy i wejścia w oczy mogą być jedynie sygnalizowane;
   • Jeżeli uczeń podczas walki otrzyma mocny cios walka może zostać przerwana lub przeniesiona do formuły light contact

1. Uderzenie kantem dłoni lub przedramieniem.
2. Obrona przed uderzeniem prostym – napastnik z boku:
   1. Obrona zewnętrzna lewą ręką przed uderzeniem lewym prostym.
   2. Obrona zewnętrzna prawą ręką przed uderzeniem prawym prostym.
      W obu przypadkach należy dążyć do przechwytu atakującej ręki.
3. Obrona przed średnim lub wysokim kopnięciem okrężnym: obrona „zintegrowana”, kontratak i w miarę możliwości obalenie napastnika.

1. Uwalnianie się z chwytu jednorącz za ubranie:
   1. Gwałtowny kontratak z użyciem rąk i nóg.
   2. Krok w tył i szybkie zerwanie chwytu ruchem okrężnym ręki do wewnątrz.
   3. Jak wyżej z założeniem dźwigni łokciowej.
   4. Krok w tył i szybkie zerwanie chwytu ruchem okrężnym ręki na zewnątrz.
   5. Jak wyżej z założeniem dźwigni łokciowej
   6. Dźwignia na kciuk ręki chwytającej (dźwignia założona poprzez dociśnięcie kciuka do wnętrza dłoni lub przechwyt i wywinięcie na zewnątrz). Druga ręka kontroluje nadgarstek lub utrzymuje napastnika w dystansie.
2. Uwalnianie się z chwytu oburącz za ubranie:
   1. Krok w tył z uniesieniem ramienia ponad ręce napastnika i kontratak pięścią młotem lub krawędzią dłoni lub łokciem oraz kopnięciem kolanem.
   2. Obrona zakończona dźwignią nadgarstkową i/lub łokciową.
   3. Dźwignia na kciuk.
3. Uwalnianie się z chwytu za ramię (napastnik z tyłu, ciągnie lub nie): uniesienie ręki, obrót na zewnątrz i kontratak.

1. Pad w przód na przedramiona.

Wszystkie uderzenia wykonujemy w pierwszej fazie w miejscu, następnie w ruchu.

1. Kopnięcie „siekiera” (Kakato).
2. Uderzenie krawędzią dłoni lub wewnętrzną częścią przedramienia.
3. Obrony przed kopnięciem bocznym:
   1. Obrona zewnętrzna z ruchem w tył, wygarnięciem nogi atakującej i kontratak.
   2. Obrona zewnętrzna przednią ręką z zejściem ukośnie w przód nogą zakroczną.
   3. Obrona zewnętrzna tylną ręką z zejściem ukośnie w przód nogą wykroczną.
   4. Obrona zewnętrzna „zintegrowana” wykonywana ręką tylną.
   5. Obrona wewnętrzna przedramieniem wykonywana w przypadku kopnięcia na korpus lub głowę.
4. Obrony przed kopnięciem obrotowym:
   1. Napastnik kopie nogą wykroczną: obrona zewnętrzna „zintegrowana” z próbą przechwycenia nogi kopiącej. Dopuszczalne obalenie napastnika.
   2. Napastnik kopie nogą zakroczną: obrona zewnętrzna „zintegrowana” z próbą przechwycenia nogi kopiącej. Dopuszczalne obalenie napastnika.
   3. Obrona wyprzedzająca kopnięciem.
5. Obrona przed wysokim kopnięciem okrężnym: obrona przedramieniem zakończona obaleniem napastnika.
6. Podcięcia wewnętrzne niskimi kopnięciami (wykroczną nogą) – dopuszczalne wykonanie po dokroku do napastnika.
7. Podcięcie zewnętrzne niskim kopnięciem (zakroczną nogą) po przekroku.
8. Podcięcie niskim kopnięciem obrotowym „hakiem”.
9. Duże podcięcie zewnętrzne (osotogari).
10. Rzut biodrowy (o-goshi) z chwytu za głowę. Dopuszczalne podcięcie nogą.
11. Rzut biodrowy (o-goshi) z chwytu za biodro. Dopuszczalne podcięcie nogą.
12. Rzut barkowy (ippon seoinage). Dopuszczalne podcięcie nogą.
13. Podcięcie nogi wykrocznej lub zakrocznej napastnika (zbliżone do ko uchi-gari / ouchi-gari).
14. Obalenie w tył z zastawieniem wyprostowaną nogą nóg napastnika (napastnik stoi tyłem do osoby broniącej).

1. Napastnik znajduje się w gardzie osoby broniącej:
   1. Obrona przed duszeniem przedramieniem: atak na oczy, wyjście krewetką i:
      1. Jeśli napastnik znajduje się dalej: zablokowanie biodra stopą i kopnięcie w twarz.
      2. Jeśli napastnik znajduje się blisko: przyjęcie bocznej pozycji gardy.
   2. Obrona przed próbą gwałtu. Napastnik trzyma ręce pod nogami osoby broniącej:
      1. Jeśli jest możliwość: atak palcami w oczy, uwolnienie nogi i kopnięcie w głowę.
      2. Przejście do duszenia: ułożenie dłoni na szyi napastnika i ściśnięcie ich nogami.
2. Obrona przed napastnikiem w dosiadzie. Napastnik dusi przedramieniem: zbicie łokcia, klincz ramienia i głowy („telefon”), sweep.
3. Obrony przed duszeniem oburącz w postawie leżącej – napastnik klęczy obok:
   1. Zerwanie chwytu i zdystansowanie, umieszczenie nogi na łuku żebrowym i kontratak kopnięciem drugą nogą.
   2. Jak wyżej, z obaleniem przeciwnika zamiast kopnięcia. Wykonanie dźwigni łokciowej lub kopnięcie piętą. Wstanie.
4. Obrona przed duszeniem gilotyną:
   1. Atak na oczy.
   2. Wsunięcie ręki za plecy napastnika, ruch w przód i duszenie ramieniem. Jeśli technika nie zadziała, spróbuj ataku na oczy.

OBRONY PRZED CIĘCIEM NOŻEM

1. Rzut przedmiotem w napastnika przed rozpoczęciem ataku i kontratak.
2. Kopnięciem w przód.
3. Przed cięciem wykonywanym z nadgarstka – unik i kopnięcie okrężne.
4. Unik w tył przed pierwszym cięciem i zablokowanie drugiego cięcia, kontratak i zablokowanie uzbrojonego ramienia zakończone rozbrojeniem – 4 wersje:
   1. blok przedramionami a następnie kontratak „dalszą” ręką i zblokowanie „bliższą” ręką.
   2. blok przedramionami a następnie kontratak najpierw „bliższą” ręką.
   3. równoczesny blok „bliższą” ręką i kontratak „dalszą” ręką.
   4. równoczesny blok „dalszą” ręką i kontratak „bliższą” ręką.
5. W bliskim dystansie obrona 360˚ przy pierwszym cięciu.

   Wersje zakończenia obrony: zdystansowanie i kopnięcie, unieruchomienie uzbrojonej ręki i odebranie noża, obezwładnienie dźwignią nadgarstkową i odebranie noża

   OBRONY PRZED ATAKIEM PAŁKĄ

6. Obrona przed atakiem pałką z góry:
   1. Atak jednorącz – napastnik naprzeciwko: krok w przód z „kravdziobem w środek” i kontratak.
   2. Atak jednorącz – napastnik ustawiony pod kątem: jeden lub dwa kroki w przód z „kravdziobem” i kontratak w zależności od ilości wykonanych kroków i dystansu.
7. Atak pałką z boku – uderzeniem „baseballowym”: obrona zewnętrzna blokiem „zintegrowanym” i kontratak.
8. Atak pałką z boku – nisko (na strefę kolana): rzut w przód z uniesionym kolanem i blokiem przedramieniem, kontratak.

Walka 2 x 2 minuty z przerwą 30 sekund wg poniższych zasad:

1. Walka full contact dla studentów w wieku 18-40 lat, light contact dla studentów powyżej 40 lat.
2. Kategoria wagowa – różnica +/- 10 kg.
3. Rękawice minimum 12 oz.
4. Komplet ochraniaczy.
5. Uczestnicy nie są oceniani pod kątem wygranej, ale przez następujące punkty:
   • Wykazanie się odwagą, determinacją, trzeźwością umysłu i opanowaniem pod presją;
   • Nie unikanie kontaktu: świadome angażowanie się w fizyczną walkę z przeciwnikiem;
   • Szanowanie swojego przeciwnika;
   • W czasie walki uderzenie w tył głowy, kręgosłup, szyję, palce w oczy są delikatne i bezpieczne – jest to sygnalizacja, nie uderzenie;
   • Jeżeli uczeń zostanie uderzony w krocze musi wykonać kilka kroków w tył, aby uznać przewagę uzyskaną przez przeciwnika;
   • Jeżeli walka wchodzi w parter rękawice mogą być zdejmowane, ale ciosy i wejścia w oczy mogą być jedynie sygnalizowane;
   • Jeżeli uczeń podczas walki otrzyma mocny cios walka może zostać przerwana lub przeniesiona do formuły light contact.

1. Kombinacje 2 kopnięć (drugie kopnięcie musi być rozpoczęte przed odstawieniem pierwszej nogi):
   1. Dwa kopnięcia proste w przód.
   2. Kopnięcie proste w przód i kopnięcie okrężne.
   3. Kopnięcie zewnętrzne po łuku w twarz i kopnięcie frontalne.
   4. Kopnięcie w tył „zahaczające” i kopnięcie w tył.
2. Kopnięcia z wyskoku:
   1. Kopnięcie kolanem w przód.
   2. Kopnięcie kolanem okrężne.
   3. Kopnięcie proste w przód.
   4. Kopnięcie okrężne.
   5. Kopnięcie boczne.
   6. Kopnięcie frontalne z wyskoku i przed „lądowaniem”: chwyt napastnika i atak drugą ręką uderzeniem pięścią, pięścią młotem lub krawędzią dłoni.
3. Wyjście z grupy napastników: zwód i wyjście „kravdziobem” z zaznaczeniem wejścia na szyje.

1. Obrony przed atakiem „krawatem”:
   1. Atak z ciągnięciem w dół: rzut z oparciem kolana między nogami napastnika i objęciem jego tułowia.
   2. Atak z dźwignią na kręgosłup w tył – rzut w tył.
2. Obrony przed założeniem podwójnego Nelsona:
   1. Dźwignią na palce i próbą kopnięcia w krocze jeśli jest możliwość.
   2. Rzutem w przód.
   3. Rzutem w tył.
3. Obrony przed obchwytami:
   1. Obchwyt z przodu z ramionami wolnymi, z pchaniem – obrót z ciosem przedramieniem i rzutem w przód lub obaleniem przez skręt szyi.
   2. Obchwyt z tyłu z ramionami zamkniętymi, napastnik pcha – rzut w przód.
   3. Obchwyt z tyłu z ramionami wolnymi, napastnik pcha – rzut w przód.
4. Obrona przed próbą założenia dźwigni łokciowo-barkowej:
   1. Atak łokciem przeciwległej ręki w momencie rozpoczęcia zakładania dźwigni.
   2. Zejście na podłoże i atak na nogi napastnika.

1. Wszystkie pady i przewroty począwszy od żółtego pasa.

Wszystkie uderzenia wykonujemy w pierwszej fazie w miejscu, następnie w ruchu.

1. Kopnięcia z wyskoku:
   1. Kopnięcie kolanem w przód.
   2. Kopnięcie kolanem okrężne.
   3. Kopnięcie proste w przód.
   4. Kopnięcie boczne.
   5. Kopnięcie okrężne odwrotne.
   6. Kopnięcie okrężne krawędzią stopy.
   7. Kopnięcie frontalne nogą zakroczną i, z wyskoku, kopnięcie po łuku wewnętrzne po obrocie – tą samą nogą.
   8. Kopnięcie okrężne nogą zakroczną i,z wyskoku, kopnięcie po łuku wewnętrzne po obrocie – tą samą nogą.
   9. Kopnięcie okrężne nogą zakroczną i, z wyskoku, kopnięcie okrężne po obrocie – tą samą nogą.
2. Obrony przed różnymi atakami nieuzbrojonego napastnika (minimum 5 uderzeń/kopnięć w kontrataku).
   Zasady wykonywania techniki:
   1. Nie można się cofać;
   2. Jeśli jest możliwość stosujemy obronę symultaniczną;
   3. Wykonujemy kontratak nawet jeśli cios napastnika nas dosięgnie;
   4. Nie wykonujemy zbędnych ruchów w trakcie kombinacji kontrataku.

1. Obrony w postawie leżącej przed napastnikiem w postawie stojącej:
   1. Ataki kopnięciami na nogi (w tym rozbicie nóg kopnięciami w kostki) i krocze napastnika.
   2. Zahaczenie stopą nogi napastnika i obalenie naciskiem drugą stopą na kolano.
   3. Dojście do nogi napastnika, chwyt dłońmi za stopę i obalenie naciskiem barkiem na kolano.
2. Obrony przed „krawatem” – pozycja z kolan, napastnik ściąga do ziemi.
3. Obrona wyprzedzająca przed dźwignią łokciową (Juji-gatame/balacha): uderzenie w twarz, obrót dłoni kciukiem na zewnątrz i ucieczka ciałem z chwytu.
4. Obrony przed duszeniem „krawatem” (trzymaniem opasującym) w parterze:
   1. Nauczenie prawidłowej pozycji.
   2. Osoba broniąca leży na plecach, atakujący założył duszenie:
      1. Chwyt głowy z wykorzystaniem wrażliwych punktów (oczy, nos, broda, kąt ust), ściągnięcie i obrócenie napastnika. Stabilizacja pozycji, kontratak i wstanie.
      2. Napastnik trzyma głowę wysoko: zahaczenie głowy nogą, ściągnięcie do ziemi, uderzenie i wstanie.
      3. Napastnik ściąga głowę w przód do ziemi: uderzenie w potylicę otwartą dłonią, przechwyt głowy i obrócenie napastnika

OBRONY PRZED ATAKIEM NOŻEM

1. Obrona przed atakiem z dołu (napastnik z boku):
   1. Blok przedramieniem z jednoczesnym kontratakiem drugą ręką, kontrola ręki z nożem.
   2. Blok przedramieniem i kontratak z zamianą rąk.
2. Obrony przed atakami nożem napastnika atakującego z różnych kierunków i różnymi sposobami.
   W przypadku ataku z tyłu osoba broniąca inicjuje atak odwracając głowę.
3. Obrony ćwiczebne z postawy siedzącej.
4. Obrony ćwiczebne z postawy leżącej.

   OBRONY PRZED ATAKIEM PAŁKĄ

5. Obrony przed atakami pałką z różnych kierunków i różnymi formami ataku. W przypadku ataku z tyłu osoba broniąca inicjuje atak odwracając głowę.

   ATAK PCHNĘCIEM PAŁKĄ, LUFĄ BRONI LUB BAGNETEM

6. Blok wewnętrzny z ruchem „w środek”, dochwyt broni oburącz i kontratak.
7. Blok wewnętrzny z ruchem „na zewnątrz” napastnika, dochwyt broni jednorącz i kontratak.
8. Blok wewnętrzny z ruchem „na zewnątrz” napastnika, kontratak ciosem przedramieniem i założenie duszenia.
9. Przed atakiem z góry: zablokowanie przedramienia napastnika w początkowej fazie ataku i kontratak.

OBRONY PRZED SZANTAŻEM PISTOLETEM

1. Z przodu – w różnym dystansie i z bronią przyłożoną na różnej wysokości.
2. Z boku – broń przyłożona do ciała przed łokciem.
3. Z boku – broń przyłożona do ciała za łokciem.
4. Z tyłu – broń przyłożona do ciała na różnej wysokości:
   1. Na wysokości głowy.
   2. Na wysokości łopatek (broń dotyka ciała).
   3. Na wysokości odcinka lędźwiowego.

Walka 2 x 2 minuty z przerwą 30 sekund wg poniższych zasad:

1. Walka full contact dla studentów w wieku 18-40 lat, light contact dla studentów powyżej 40 lat.
2. Kategoria wagowa – różnica +/- 10 kg.
3. Rękawice minimum 12 oz.
4. Komplet ochraniaczy.
5. Uczestnicy nie są oceniani pod kątem wygranej, ale przez następujące punkty:
   • Wykazanie się odwagą, determinacją, trzeźwością umysłu i opanowaniem pod presją;
   • Nie unikanie kontaktu: świadome angażowanie się w fizyczną walkę z przeciwnikiem;
   • Szanowanie swojego przeciwnika;
   • W czasie walki uderzenie w tył głowy, kręgosłup, szyję, palce w oczy są delikatne i bezpieczne – jest to sygnalizacja, nie uderzenie;
   • Jeżeli uczeń zostanie uderzony w krocze musi wykonać kilka kroków w tył, aby uznać przewagę uzyskaną przez przeciwnika;
   • Jeżeli walka wchodzi w parter rękawice mogą być zdejmowane, ale ciosy i wejścia w oczy mogą być jedynie sygnalizowane;
   • Jeżeli uczeń podczas walki otrzyma mocny cios walka może zostać przerwana lub przeniesiona do formuły light contact.

Ćwiczenie z postawy neutralnej z partnerem: cios prosty wykonuje się trzema różnymi powierzchniami – wyprostowanymi palcami, nasadą dłoni i pięścią – oraz kopnięcie proste nogą bliższą do napastnika. Wszystkie techniki wykonywane są w przód, ukośnie i w bok.

1. cios prosty
2. kopnięcie proste
3. kombinacja: kopnięcie-cios (cios ręką od strony kopiącej nogi)
4. kombinacja: cios-kopnięcie (kopnięcie nogą od strony uderzającej ręki)

Poruszanie się we wszystkich kierunkach z kombinacjami ciosów, kopnięć i uników. W czasie kombinacji ciosów należy stosować płynnie i na przemian 3 różne powierzchnie uderzające dłoni: wyprostowane palce, nasadę i pięść.

1. Układ technik obowiązkowych:

1. lewy prosty z ruchem w przód
2. lewy prosty z ruchem w tył
3. lewy prosty z ruchem w prawo
4. lewy prosty z ruchem w lewo
   Kopnięcia nogą wykroczną po dokroku:
5. proste
6. okrężne
7. boczne
8. okrężne odwrotne
9. proste w tył
   Kopnięcia nogą wykroczną z poślizgiem na nodze podporowej:
10. proste
11. okrężne
12. boczne
13. okrężne odwrotne

Układ obowiązkowy należy wykonać minimum 1 raz ściśle przestrzegając kolejności wykonania jego elementów. Dodatkowo należy wykonać minimum 20 kopnięć w kombinacjach z ciosami zadawanymi różnymi powierzchniami dłoni. Poza tymi elementami technicznie walka z cieniem jest improwizowana.

Z postawy do walki wykonuje się obrony i kontynuuje kombinacjami zawierającymi minimum 2 ciosy – całość zakończona sprowadzeniem napastnika do pozycji przygotowującej do obalenia i równocześnie bezpiecznej.

A. Obrony przed sekwencją znanych ataków:

1. przed lewym/prawym ciosem prostym w twarz uderzanym różną powierzchnią ręki
2. przed lewym/prawym ciosem prostym w tułów
3. przed lewym/prawym kopnięciem prostym w tułów
4. przed lewym/prawym kopnięciem okrężnym na poziom średni
5. przed lewym/prawym kopnięciem bocznym na poziom średni

B. Obrony przed wszystkimi niskimi kopnięciami.
C. Obrony przed ciosami i kopnięciami z elementem zaskoczenia (5 powtórzeń).

Wykonując powyższe obrony należy przestrzegać następujących zasad:

• zabroniony jest ruch w tył w czasie ataku partnera
• należy łączyć obronę z równoczesnym kontratakiem
• należy kontynuować kontratak nawet w przypadku otrzymania trafienia
• w czasie obrony i pierwszego kontrataku należy unikać zbędnych i nielogicznych ruchów

Uwalnianie się z wszystkich duszeń i obchwytów – z przodu, z tyłu i z boku, z elementem zaskoczenia Kontynuowane kontrataki muszą zawierać minimum 2 ciosy.

A. Podstawowe obrony przed atakami nożem i pałką – ataki wykonywane prawą i lewa ręką:

1. pałką: uderzenie pionowe z góry / uderzenie poziome – na 3 wysokości
2. nożem: cios z góry / cios od dołu / pchnięcie – w różnym dystansie i na różną wysokość

B. Obrona bez broni przed seria ataków dwóch napastników – jeden uzbrojony w pałkę, drugi w nóż (1 minuta)

Obrony przed szantażami pistoletem – broń trzymana w prawej i lewej ręce

1. z przodu – broń na wysokości twarzy i tułowia
2. z tyłu – broń przyłożona do głowy, na wysokości ramion, na wysokości pasa

Walka bez broni 2 x 2 minuty z 30 sekundowa przerwą.

Dozwolone są wszystkie techniki ale dla bezpieczeństwa walczący muszą bezwzględnie przestrzegać następujących zasad:

• w przypadku czystego i mocnego trafienia przeciwnika, kontynuowany po nim atak musi być lekki lub całkowicie przerwany
• dozwolone są tylko pozorowane ciosy głową
• zabronione są ataki w punkty witalne (np. gardło, kręgosłup) i wrażliwe części ciała (np. stawy) – w te miejsca dopuszcza się tylko pozorowane ataki
• w przypadku otrzymania czystego trafienia w strefę krocza, walczący musi zaznaczyć przewagę przeciwnika oddając inicjatywę przez przerwanie ataków i wycofanie się na jeden lub dwa kroki
• walka nie jest oceniana w kategorii „wygrany – przegrany” – oceniana jest ogólna postawa walczących
• walczący nie mogą unikać walki dając dowód swojej odwagi, determinacji oraz opanowania, równocześnie prezentując swój poziom techniczny i okazując szacunek przeciwnikowi

Ćwiczenie z postawy neutralnej z partnerem: ciosy proste wykonuje się trzema różnymi powierzchniami – wyprostowanymi palcami, nasadą dłoni i pięścią. Wszystkie techniki wykonywane są w przód, ukośnie i w bok.

1. kombinacja: dwa ciosy proste i dwa ciosy łokciem
2. kombinacja: kopnięcie proste i dwa ciosy proste zakończona dwoma ciosami łokciem. Np.: lewe kopnięcie, lewy prosty wyprostowanymi palcami, prawy prosty nasadą ręki, lewy cios łokciem, prawy cios łokciem
3. kombinacja: dwa ciosy proste i dwa ciosy sierpowe zakończona kopnięciem prostym. Np.: prawy prosty wyprostowanymi palcami, lewy prosty nasadą ręki, prawy sierpowy, lewy sierpowy, lewe kopnięcie proste

Poruszanie się we wszystkich kierunkach z kombinacjami ciosów, kopnięć i uników. W czasie kombinacji ciosów należy stosować płynnie i na przemian 3 różne powierzchnie uderzające dłoni: wyprostowane palce, nasadę i pięść.

Układ technik obowiązkowych:

1. lewy prosty z ruchem w przód
2. lewy prosty z ruchem w tył
3. lewy prosty z ruchem w prawo
4. lewy prosty z ruchem w lewo
   Kopnięcia nogą wykroczną po dokroku:
5. proste
6. okrężne
7. boczne – z zatrzymaniem i utrzymaniem nogi w powietrzu
8. okrężne odwrotne
9. proste w tył
10. minimum 10 kopnięć nogą wykroczną bez stawiania jej na podłożu między kopnięciami
    Kopnięcia z wyskoku:
11. proste i po obrocie wewnętrzne prostą nogą-oba kopnięcia wykonywane prawą nogą dla praworęcznych
12. jw. ale rozpoczęcie prawym kopnięciem okrężnym
13. jw. – oba kopnięcia okrężne
14. kopnięcie obrotowe prostą prawą nogą – krawędzią stopy
15. odwrotne kopnięcie obrotowe – piętą
    Kopnięcia nogą wykroczną z poślizgiem na nodze podporowej:
16. proste
17. okrężne
18. boczne – z zatrzymaniem nogi w powietrzu
19. okrężne odwrotne

Układ obowiązkowy należy wykonać minimum 1 raz ściśle przestrzegając kolejności wykonania jego elementów. Dodatkowo należy wykonać minimum 20 kopnięć w kombinacjach z ciosami zadawanymi różnymi powierzchniami dłoni. Poza tymi elementami technicznie walka z cieniem jest improwizowana.

Z postawy do walki wykonuje się obrony i kontynuuje kombinacjami zawierającymi minimum 2 ciosy – całość zakończona obaleniem napastnika z minimalnym użyciem siły w technikach.

A. Obrony przed sekwencją znanych ataków:

1. przed lewym/prawym ciosem prostym w twarz uderzanym różną powierzchnią ręki
2. przed lewym/prawym ciosem prostym w tułów
3. przed lewym/prawym kopnięciem prostym w tułów
4. przed lewym/prawym kopnięciem okrężnym na poziom średni
5. przed lewym/prawym kopnięciem bocznym na poziom średni

B. Obrony przed wszystkimi niskimi kopnięciami.
C. Obrony przed ciosami i kopnięciami z elementem zaskoczenia (5 powtórzeń).

Wykonując powyższe obrony należy przestrzegać następujących zasad:

• zabroniony jest ruch w tył w czasie ataku partnera
• należy łączyć obronę z równoczesnym kontratakiem
• należy kontynuować kontratak nawet w przypadku otrzymania trafienia
• w czasie obrony i pierwszego kontrataku należy unikać zbędnych i nielogicznych ruchów

Uwalnianie się z wszystkich duszeń i obchwytów – z przodu, z tyłu i z boku, z elementem zaskoczenia Kontynuowane kontrataki muszą zawierać minimum 2 ciosy i każdorazowo kończyć się obaleniem napastnika.

A. Podstawowe obrony przed atakami nożem i pałką – ataki wykonywane prawą i lewą ręką:

1. pałką: uderzenie pionowe z góry / uderzenie poziome – na 3 wysokości
2. nożem: cios z góry / cios od dołu / pchnięcie – w różnym dystansie i na różną wysokość

B. Obrona bez broni przed seria ataków dwóch napastników – jeden uzbrojony w pałkę, drugi w nóż (1 min. 30 sek.)
C. Ataki z różnych kierunków: obrony i kontrataki przed wszystkimi atakami nożem i pałką zakończone rozbrojeniem napastnika.
D. Atak nożem poprzedzony uchwytem lub ciosem:

1. napastnik chwyta jedną ręką i atakuje nożem drugą
2. napastnik uderza lub kopie i atakuje nożem

E. Obrona przed szantażami nożem – wszystkie szantaże – wykonywane w miejscu i w ruchu
F. Wykorzystanie noża i pałki w samoobronie i walce wręcz – przeciwko nożowi i pałce

A. Obrony przed szantażami pistoletem – broń trzymana w prawej i lewej ręce. Wszystkie szantaże – wykonywane w miejscu i w ruchu:

1. z przodu – broń na wysokości twarzy i tułowia
2. z tyłu – broń przyłożona do głowy, na wysokości ramion, na wysokości pasa
3. z boku – broń przyłożona do głowy – skroni, ucha i do tułowia – za i przed ramieniem

B. Obrona osoby trzeciej – rozbrojenie i obezwładnienie napastnika uzbrojonego w pistolet lub granat

Dozwolone są wszystkie techniki, ale dla bezpieczeństwa walczący muszą bezwzględnie przestrzegać następujących zasad:

• w przypadku czystego i mocnego trafienia przeciwnika, kontynuowany po nim atak musi być lekki lub całkowicie przerwany
• dozwolone są tylko pozorowane ciosy głową
• zabronione są ataki w punkty witalne (np. gardło, kręgosłup) i wrażliwe części ciała (np. stawy) – w te miejsca dopuszcza się tylko pozorowane ataki
• w przypadku otrzymania czystego trafienia w strefę krocza, walczący musi zaznaczyć przewagę przeciwnika oddając inicjatywę przez przerwanie ataków i wycofanie się na jeden lub dwa kroki
• walka nie jest oceniana w kategorii „wygrany – przegrany” – oceniana jest ogólna postawa walczących
• walczący nie mogą unikać walki dając dowód swojej odwagi, determinacji oraz opanowania, równocześnie prezentując swój poziom techniczny i okazując szacunek przeciwnikowi

Maksimum 5 minut przerwy i walka z dwoma przeciwnikami w formule „light contact”.